Tytuł sugeruje abstrakcję do kwadratu, a ja tu widzę obrazy, w dodatku tak realne!
Więź między kobietami, związanymi jednakowym postrzeganiem świata, podobną wrażliwością.
I znów urzekają mnie metafory, kojarzenie obrazów i wniosków. Piękne jest:



Bardzo podoba mi się dwuznaczność neologizmów:





ale od inicjalnego "podnoszenia ciężarów" czuję bliskość z tekstem. Mocno akceptuję, zabieram.

Widzę wszystko co siedzi w słowach i poza, przez pryzmat osobistych przeżyć. zatem nie miej za złe, jeśli komentarz nie będzie do końca jasny

trzynaście lat temu zderzyłam się z pożarem. straciłam od a do z wszystko, a to, co po, było jak podnoszenie ciężarów. ostały się ramiennice i popiół z nieba. i takie tam morza łez, marazm, etc. stare czasy i nie do tego zmierzam, żeby się uzewnętrzniać oczywiście.

taka mi tylko myśl do głowy przyszła, że być może nigdy nie będę w stanie o tym napisać. z mojego punktu widzenia, zawsze będzie czegoś brakowało w słowach, zbyt trywialnych, żeby oddać emocje. ergo, emocje będą fałszowały obraz, co uczyni go nieczytelnym.

ale paradoksalnie Twoje słowa przyjmuję jako własne. nie ma w nich ani za dużo, ani za mało.

podsumowując: bardzo.

a odnośnie tytułu. można dopisać do słownika frazeologicznego:

dom na grzbiecie niedźwiedzia - marzenie z rodzaju nieosiągalnych.



pozdrawiam.